Froglessness
«Μνήμη
σημαίνει να συγκρατείς. Εγώ δεν κράτησα ποτέ κανέναν»
Eric Fottorino
Ενας κυκλος, μια
κουκιδα και αναμεσα τους ενας χωρος
κενος. Με τι θα τον γεμισεις; Aραγε πρεπει; Κι αν
παραμεινει κενος; Η κουκιδα θα μεινει μονη και δεν θα συναντηθει ποτε ξανα με
τον κυκλο που την περιβαλλει; Κι αν μεινει μονη, τοτε τι; Θα αναγκαστει να
βυθιστει στον απαλο της κοσμο; Έναν κοσμο λεξεις και εικονες; Λεξεις αλλων και
εικονες άλλων ;
Μια νέα παθολογία. "Η ασθένεια του χρόνου".Ένα είδος εθισμού
στην αδρεναλίνη που μόνο η ταχύτητα μπορεί να προσφέρει.
Όπως στο σύνδρομο Korsakoff, που αναφέρεται σε μια γενικευμένη
διαταραχή της μνήμης όπου ο ασθενής βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, την οποία
αποπειράται να αντισταθμίσει μέσω της επινόησης νέων, αλλά ψευδών αναμνήσεων, στη
νέα αυτή ασθένεια του χρόνου, ο ασθενής παρουσιάζει παρόμοια συμπτώματα
ελλειμματικής προσοχής και αποπροσανατολισμού στο χώρο και στο χρόνοž με μια ειδοποιό ωστόσο διαφορά: η
διαταραχή εντοπίζεται στο εδώ και τώρα και όχι στον παρελθόντα χρόνο. Ο ασθενής
αδυνατεί να ζήσει στο παρόν και «επιβιώνει» σε αυτό κάνοντας σχέδια για το
μέλλον, ονειροπολώντας ή απλώς περνώντας μέσα από αυτό χωρίς να αφήνει ίχνη.
Κι οταν η κουκιδα ψαξει
να βρει δικες της λεξεις και δικες της εικονες, νιώθει αδύναμη. Η κουκιδα δεν
μπορει μονη της στιγμη.Ετσι τουλαχιστον πιστευει. Ωσπου
Σαν πανωφορι φερνει τα
μεσα εξω και η κουκιδα γινεται ο εξω κυκλος που μεσα του κουβαλαει εναν αλλο
πιο μικρο. Που παει οπου παει κι αυτή και μεγαλωνει μονο αν αυτη τον «ταϊσει».
Μα οταν τον «ταϊσει», παραξενο ποσο μεγαλος μπορει να γινει!Και τοτε η κουκιδα
εχει καποιον να φροντιζει. Δεν περιμενει πια τον εξω κυκλο να φροντισει
εκεινη.Ειναι εκεινη ο εξω κυκλος.
Froglessness. Το αντίδοτο γι’αυτή τη νέα
ασθένεια. Η έννοια της froglessness μας καλεί σε παύση. Έτσι απλά. Σε παύση ενδοσκόπησης και επανεκκίνησης. Η
έννοια της froglessness μοιάζει με το καλοκαίρι. Ο βάτραχος μέσα μας, που βρισκεται
σε αέναη κίνηση, τώρα μπορεί να ξεκουραστεί.
Τα καλοκαιρια μαθαινουμε να παιζουμε αλλιως. Καθως αυτά πλησιαζουν, οι βαλιτσες αδειαζουν. Τα
καλοκαιρια είναι χρονος σκετος. Αυτοσχεδιασμος. Η κουκιδα στην αρχη στη μεση
και ο κυκλος απεξω . Και η αποσταση αναμεσα. Σκυβεις στη βαλιτσα για να βρεις
υλικα να αυτοσχεδιασεις και με αγωνια διαπιστωνεις πως είναι αδεια.
Και η κουκιδα υστερα γινεται ο κυκλος και ο κυκλος κουκιδα...
και η αποσταση αναμεσα ειναι ησυχια και ενεργεια και σκεψη και μη σκεψη και επαναπροσδιορισμοι.
Σαν να κρατας εναν καθρεφτη και παρατηρεις οσα πριν περνουσαν απαρατηρητα. Σα
να σκεφτεσαι τη μπουκια σου οσο την μασας. Ποσο συχνα συνεβαινε αυτο πριν; Για
σκεψου (αν εχεις χρονο να σκεφτεις…)
Σαν τους αζτεκους που για να κρατουν τον ηλιο ευχαριστημενο
θυσιαζαν χιλιαδες ζωες ωστε το κοκκινο από το αιμα τους να γινει το κιτρινο της
ευλογιας του, ετσι και οι παύσεις θυσιαζουν τους κυκλους τους εξω στον μεσα
κυκλο που ολοενα δυναμωνει.
Και τότε είναι στην αποκλειστική ευθύνη του (πρώην) ασθενή-
βατράχου να κάνει τη σωστή στίξη του χρόνου του…
Σοφία Κάσση
